Kris van de Giessen is een Belgische schilderes.Na een jaar cinematografische studies aan het “Institut National Supérieur des Arts du Spectacle” gaat zij naar La Cambre waar ze zich inschrijft voor het atelier wandschilderkunst van Jo Delahaut. In die periode raakt ze erg geboeid door de Pop Art, door Merce Cunningham, Jasper Johns, Robert Rauschenberg en James Rosenquist. In 1966 wordt zij de fortuinlijke laureate van de “Prix de la Vocation”, hetgeen haar de mogelijkheid biedt om in New York te gaan wonen en schilderen. Eerst logeert zij in het Chelsea Hotel en daarna installeert ze zich in een atelier aan Canal Street. Ze komt geregeld in de Ballroom Farm van Andy Warhol en maakt kennis met artiesten als Louise Bourgeois, Niki de Saint Phalle, Jean Tingeuly, Marcel Duchamp, Marc Brusse, Wallace Ting, Luccio Pozzi en Pol Bury. Ze is een trouwe bezoekster van het Whitney Museum of American Art, het Guggenheim museum en van de galeries Martha Jackson, Sidney Janis Junior, Waddell.

Gesterkt door deze ervaring wil ze graag met dezelfde vrijheid en weidsheid gaan schilderen. Ze maakt werken op groot formaat en maakt tentoonstellingen met “environments”. In 1980 verhuist ze naar Parijs en wijdt ze zich aan het traditionele picturale werk met portretten, naakten en landschappen op kleiner formaat, waarbij ze de glacistechniek toepast. De weerspiegelingen die inherent zijn aan deze techniek, sturen haar in de richting van de abstractie. Door de kleuren naast elkaar te plaatsen, speelt ze nu met licht. In 2000 realiseert ze voor het door Philippe Samyn ontworpen servicestation/autowegrestaurant van Orival een plafondschildering van 400 vierkante meter, waarmee ze terugkeert naar de wand- en architectuurschilderkunst. Er volgen nog mee opdrachten die verband houden met architectuur, zoals een wintertuin, een boogplafond en schilderijenensembles voor openbare gebouwen. Na inspiratie te hebben gevonden in de pop art en in een moderne verhouding tot de wereld, heeft ze vandaag een sterke voorliefde voor mineralen, voor de kosmos en voor wetenschappelijke ontdekkingen die onze ideeën over de komos veranderen. Of het nu het optimisme van de jaren 60 was, de vrijheid van de jaren 70 of de ontdekkingen van 2000 tot op heden, het is altijd haar bedoeling geweest om in haar schilderkunst de stroom van het leven en de ontwikkeling van het menselijk leven tot uitdrukking te brengen.